http://www.zsmuz.tarnow.pl/
Zwróć się do pedagoga szkolnego, gdy:
Masz problem i nie wiesz jak go rozwiązać. Czujesz, że nikt Cię nie rozumie, jesteś samotny. Masz problemy rodzinne, znajdujesz się w trudnej sytuacji materialnej Chciałbyś z kimś porozmawiać. Chcesz podzielić się swoją radością, sukcesem. Masz ciekawe pomysły, którymi chcesz się podzielić. |
Przyjdź także z każdą
inną sprawą, z którą sam
nie potrafisz sobie poradzić!
Jeśli w Twojej rodzinie, sąsiedztwie, szkole pojawiają się następujące problemy: powtarzające się konflikty między dziećmi a dorosłymi, podejrzenie stosowania przemocy wobec dzieci, zaniedbywanie dzieci, nieprawidłowa opieka itd
Przyjdź do gabinetu nr B0-1 w naszej szkole!
PAMIĘTAJ!
Nie jesteś sam!
Masz prawo szukać pomocy
Godziny pracy w roku szkolnym 2014/2015:
Poniedziałek |
8.00 - 12.15 |
Wtorek |
8.00 - 12.15 |
Środa |
11.30 - 17.00 |
Czwartek |
7.15 - 13.30 |
Piątek |
8.45 - 12.30 |
Zadania pedagoga szkolnego:
Pedagog organizuje w szkołach i
placówkach pomoc psychologiczną i pedagogiczną dla dzieci i młodzieży, której
celem jest wspomaganie rozwoju psychicznego i efektywności uczenia się poprzez
pomoc wychowawcom klas i współdziałanie
z nauczycielami, rodzicami (opiekunami prawnymi), pielęgniarką szkolną,
organami szkoły oraz instytucjami pozaszkolnymi zwracając uwagę na
przestrzeganie postanowień Konwencji o Prawach Dziecka.
Zadania pedagoga obejmują:
pomoc wychowawcom klas w rozpoznawaniu indywidualnych potrzeb uczniów oraz analizowaniu przyczyn niepowodzeń szkolnych i trudności wychowawczych poprzez obserwację zachowania pojedynczych uczniów i klasy, rozmowy indywidualne i uczestnictwo w godzinach wychowawczych oraz innych spotkaniach z klasą, analizowanie wyników nauczania i ocen zachowania, rozmowy z rodzicami, wywiady środowiskowe, udział w wywiadówkach i radach pedagogicznych, porady wychowawcze, prowadzenie lub organizowanie prelekcji i dyskusji na tematy ważne i interesujące młodzież;
określenie form i sposobów udzielania pomocy uczniom, w tym uczniom poprzez wydawanie opinii i zaleceń dotyczących stymulowania rozwoju lub pokonywania przez uczniów trudności rozwojowych, wyrównywania braków i luk w nauce;
prowadzenie zajęć wspomagających, wyrównujących szanse edukacyjne dla uczniów ze specyficznymi trudnościami w nauce,
udzielanie pomocy psychologicznej i pedagogicznej uczniom realizującym indywidualny program lub tok nauki poprzez konsultacje dla uczniów, rodziców i nauczycieli;
działanie na rzecz zorganizowania opieki i pomocy materialnej uczniom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej poprzez informowanie rodziców i uczniów o możliwościach i procedurze uzyskania zasiłków, stypendiów i innych form pomocy materialnej oraz współdziałanie z instytucjami i organizacjami pozaszkolnymi udzielającymi wsparcia materialnego;
współpracę z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi i innymi poradniami specjalistycznymi w zakresie konsultacji metod i form pomocy udzielanej uczniom oraz w zakresie specjalistycznej diagnozy w indywidualnych przypadkach;
współdziałanie z organami szkoły, policją, sądami w przypadkach wykroczeń uczniów (naruszenie regulaminu szkoły lub prawa);
prowadzenie dokumentacji, tj. dziennika pedagoga oraz teczek indywidualnych dzieci i młodzieży zawierających dokumentację prowadzonych badań i czynności uzupełniających;
doskonalenie swoich
kwalifikacji poprzez uczestnictwo w różnych formach doskonalenia i
samokształcenia.
1. „NOTATKA OD PEDAGOGA”
JESTEM RODZICEM DZIECKA Z DYSLEKSJĄ
Źródło: www.uczdziecko.pl
Umiejętność czytania i pisania w toku pierwszych lat nauki szkolnej umożliwia nabycie wiedzy na kolejnych szczeblach kształcenia, rozwija intelektualnie, dostarcza przeżyć emocjonalnych oraz estetycznych.[1]
Dysleksja rozwojowa to termin najczęściej używany w środowisku szkolnym ale coraz częściej pojawia się w telewizji oraz prasie. Dlatego gdy kogoś pytamy, czy termin ten jest znany, większość odpowiada twierdząco. Jednak wszelkie próby wyjaśnienia tego zaburzenia często sprawiają trudności. Tymczasem wiedza na temat dysleksji jest potrzebna nie tylko psychologom, pedagogom, nauczycielom ale przede wszystkim rodzicom dzieci dyslektycznych. To właśnie do nich adresowane będą kolejne „notatki od pedagoga” zamieszczone na stronie internetowej.
Badania przeprowadzone w Polsce wskazują, że dysleksja rozwojowa występuje u ok. 15% populacji, z czego lżejsze przypadki stanowią 10% a poważniejsze ok. 4%. Oznacza to, że w każdej klasie można spotkać średnio troje dzieci z tym problemem, co najmniej jedno dziecko zaś ma specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu. Liczba dzieci z dysleksją wzrasta ze względu na zwiększenie się liczby dzieci pochodzących z zagrożonej ciąży i trudnego porodu. Niekorzystne czynniki kulturowe, takie jak: brak naturalnych okazji do ćwiczenia funkcji uczestniczących w czytaniu i pisaniu.
Co to jest dysleksja?
Dysleksja rozwojowa to termin określający zespół specyficznych trudności w uczeniu się czytania i pisania. Określenie „rozwojowa” oznacza, iż opisane trudności występują w nasilonym stopniu od początku nauki szkolnej.
W Polsce najczęściej stosuje się następującą terminologię:
Dysleksja rozwojowa –nazwa całego zespołu specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu. Trudności w czytaniu i pisaniu objęte tą nazwą mogą występować u dziecka w trzech formach – w postaci izolowanej, np. tylko trudności z nauczeniem się poprawnej pisowni, lub jako zespół dwóch bądź nawet trzech form tych zaburzeń:
ü Dysgrafia- trudności w opanowaniu pożądanego poziomu graficznego pisma („brzydkie” pismo)
ü Dysleksja- specyficzne trudności w nauce czytania, którym często towarzyszą trudności w pisaniu.
ü Dysortografia-specyficzne trudności z opanowaniem poprawnej pisowni( nie tylko błędy ortograficzne)[2]
Przyczyny zaburzeń w czytaniu i pisaniu
Etiologia powstawania zaburzeń dyslektycznych jest ciągle przedmiotem dociekań naukowych. Przyjmuje się, że uwarunkowania ich mogą być złożone i wielorakie. Wymienia się kilka kategorii czynników sprawczych:[3]
Minimalne uszkodzenie centralnego układu nerwowego z okresu ciąży i porodu o nieprawidłowym przebiegu (powodem mogą być różne niekorzystne czynniki – w tym choroba matki w okresie ciąży, szkodliwe substancje, napromieniowanie, niedotlenienie dziecka w czasie porodu) czy też uszkodzenia nabyte w wczesnym dzieciństwie, głównie w pierwszych miesiącach życia
Dziedziczność (czynnikiem patogennym mogą być geny przekazywane z pokolenia na pokolenie)
Opóźnienia w dojrzewaniu centralnego układu nerwowego w tym funkcji, które uczestniczą w nauce czytania i pisania
Zaburzenia hormonalne w okresie rozwoju płodowego
Niektórzy autorzy upatrują genezy zjawiska w braku wyćwiczenia funkcji poznawczych i ruchowych zaangażowanych w proces czytania i pisania w odpowiednim okresie życia dziecka, inni w czynnikach psychogennych (urazy psychiczne, stres) i zaburzeniach sfery emocjonalnej.[4]
Źródło: http://zdrowie.trojmiasto.pl/Dysleksja-mozna-z-nia-zyc-n36062.html
Trudności w czytaniu i pisaniu tylko w niektórych wypadkach są przejawem dysleksji rozwojowej
Trudności w czytaniu i pisaniu mają różne przyczyny a uświadomienie ich jest podstawą udzielenia właściwej pomocy.
-Trudności te występują u dzieci z powodu wad zmysłu słuchu i wzroku. W Tym wypadku dostosowanie się do zaleceń okulisty, foniatry czy laryngologa, może zlikwidować problem.
-Trudności mają również dzieci upośledzone umysłowo, które wymagają specjalnych metod nauczania i specjalnego programu edukacyjnego.
-Podobnie uczniowie z inteligencją niższą niż przeciętna, mają trudności w nauce w tym również w pisaniu i czytaniu. Zawężenie zakresu materiału i obniżenie wymagań może zlikwidować problem.
-Dzieci zaniedbane środowiskowo, które nie widzą rodziców czytających książki, którym nie czyta sie systematycznie, które nie ćwiczą codziennie czytania.
We wszystkich wymienionych wypadkach mamy do czynienia z trudnościami w czytaniu i pisaniu ale nie z dysleksją rozwojową.
Oczywiście u niektórych z tych dzieci można zdiagnozować dysleksję rozwojową jednak tylko w takim wypadku, gdy zasadnicza przyczyna ich trudności w pisaniu i czytaniu, leży w zaburzeniach typowych dla specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu (np. obok wady zmysłu występują u nich zaburzenia funkcji słuchowo- językowych.[5]
OBJAWY
Trudności w pisaniu i czytaniu dostrzegane są dopiero u uczniów w okresie nauczania początkowego a powinien je zauważyć już nauczyciel w przedszkolu.
Wiek przedszkolny (3-5 lat):
Opóźniony rozwój ruchowy
Słabe umiejętności językowe: trudności z wypowiadaniem złożonych wyrazów, zapamiętywaniem nazw, budowaniem wypowiedzi
Opóźniony rozwój mowy
Mała sprawność ruchowa i koordynacja ruchów podczas czynności samoobsługowych, rysowania.
Klasa „O” (6-7 lat):
Wadliwa wymowa, błędy gramatyczne
Trudności z zapamiętaniem wiersza czy piosenki
Trudności z różnicowaniem głosek podobnych oraz z wydzielaniem z wyrazów sylab i głosek i z ich syntetyzowaniem
Niechęć do rysowania, trudności z odtwarzaniem wzorów graficznych i szlaczków
Niechęć do układanek
Oburęczność, mylenie prawej i lewej ręki, trudność z używaniem określeń: prawo-lewo, nad, pod itp.
Wiek szkolny (powyżej 7 –go roku życia):
Trudności z zapamiętywaniem nazw, nazwisk (przekręcanie), szeregów nazw (dni tygodnia) z zapamiętaniem tabliczki mnożenia, dat, szeregów cyfrowych (numery tel)
Brzydkie pismo, niezdarny rysunek
Trudności z opanowaniem poprawnej pisowni ( w tym błędy ortograficzne)
Mylenie liter podobnych pod względem kształtu (p-b-d-g, l-t,ł, m-n, w-u)
Mylenie liter odpowiadającym głoskom podobnym słuchowo (np. d-t, z –s, w –f)
Opuszczanie, dodawanie, przestawianie liter
Trudności z zmiękczeniami (np. mylenie si-ś, zi- ź)
W kolejnej „notatce od pedagoga” będą poruszane następujące kwestie:
- w jaki sposób stwierdza się dysleksje rozwojową
- zasady pracy z dzieckiem dyslektycznym
- w jaki sposób rodzice dziecka z dysleksją mogą mu pomóc